Over Sanne

“Eigenlijk wilde ik iets doen met koeien…”

Ik had een pony…

Eén D-pony voor drie zussen. Maar ik had mazzel. Mijn zussen hielden er op een gegeven moment mee op. En toen was die pony van mij alleen. Wedstrijd rijden, dat boeide me niet zo. Dat sámen zijn met die pony, dat was wat ik zo fantastisch vond. Dat zij mij zo vertrouwde dat we samen overal heen konden, echt samen. Dat is voor mij de magie van het paard.

Ik heb dus ook nog steeds eigen paarden.
Triomphe Cohinoor de Journée, alias Timo, is mijn 2-jarige ruin van Cohinoor VDL uit mijn 5-jarige merrie Oare Loma (van Insider VDL). Deze merrie heb ik samen met de 3-jarige merrie Rhynonah (van Diarado) en 7-jarige merrie Midsummer Loma (van Glenfiddich VDL) uit mijn Haarlem x Nimmerdor merrie Whynonah gefokt. Van Whynonah heb ik in 2021 helaas heel verdrietig afscheid moeten nemen. Oare Loma heeft dit jaar een mooie merrie Secret Loma gebracht van de ponyhengst Storm SHS (Arabier x Haflinger) welke over 3 jaar een rijpony voor mijn dochter zal zijn. Midsummer Loma wordt door mijn zus in Rotterdam bereden. Oare Loma rijd ik nu weer en zal ik mee gaan springen, Rhynonah wordt in december beleerd. Daarnaast hebben de kinderen nog 3 pony’s, maar zelf vind ik ze stiekem nog veel leuker: jonge Shetlander Oilily, Casper de liefste shet en het Welsh ruintje Sir James, waarmee ik puur voor de lol aangespannen rij.

En dan heb ik nog een passie.
Samen met mijn vader. Hij werkte als klinisch fysicus in o.a. het UMCG, met zijn eigen ontworpen bewakingsapparatuur tijdens operaties aan het ruggenmerg en de hersenen bij mensen en had totaal niks met paarden. Samen met hem en paardenkliniek Wolvega hebben we deze techniek neer kunnen zetten als onderzoekstechniek bij paarden. De universiteit van Gent pikte ons onderzoek op en bood mij een promotietraject aan. Ondertussen hebben we 5 publicaties neergezet en heb ik meerdere presentaties hierover in o.a. Engeland gegeven. De techniek gebruiken we nu voor verdacht neurologische patiënten in Wolvega. Nog 1 publicatie afronden en dan hoop ik dit jaar mijn proefschrift te kunnen verdedigen en te promoveren in 2021 op dit onderwerp. Bijkomend effect: het is fantastisch om te zien hoe enthousiast mijn vader nu wordt als je over paarden begint!

Even over mezelf

Ik ben opgeleid als paardendierenarts en gespecialiseerd in de gebitsverzorging en voeding van paarden. In 2014 zat ik bij de eerste vier gebitsverzorgers die hun NVVGP certificering kregen na het slagen voor alle theorie- en praktijkexamens.

Ik groeide op in het Groningse Bedum waar mijn zussen, broertje en ik een D-pony kregen waarbij ik heel veel te vinden was. Ik was dol op dieren en wilde daarom dierenarts worden. Dat ik veearts wilde worden, kwam vooral doordat ik vaak in de vakanties bij mijn familie op de boerderij was, wat ik fascinerend vond. Met name de samenwerking tussen veehouder en dierenarts om zo een goed mogelijke preventieve zorg te leveren vond ik geweldig. En daarnaast de koeien zelf, fantastische dieren!

Tijdens mijn studie ontdekte ik dat ik toch liever voor paarden koos, hoewel ik als verlegen meisje meer moeite had met het vele klantcontact in deze tak van zorg. Dit nam niet weg dat ik tijdens mijn studie nog wel koeienstages mee pikte als de mogelijkheid er was. Daarnaast liep ik buitenland stages en co-schappen en werkte ik als paardendierenarts op de universiteit van Pretoria (zuid-Afrika) om wat verder dan Utrecht te kijken. Na veel reizen ben ik gestrand in Wyns, bij Rindert op het melkveebedrijf… iets met romantiek en liefde. Hij maakte het mogelijk een praktijk bij ons thuis in te richten waardoor ik nu mijn werk kan combineren met mijn kinderen: Sietske Berber van negen en Hessel van acht jaar. En de enige spoedgevallen die ik ’s nachts kan hebben, zijn die van ons eigen vee waarna ik weer heerlijk mijn bed in kan.

    Bewijs van mijn kunde:

    Paardendierenarts sinds 2008

    Stage met renpaarden in Singapore

    Stage met sport- en fokpaarden van Club Hipico La Silla in Mexico

    Extra co-schappen aan Texas University, met praktijkonderwijs tandheelkunde vanuit o.a. de Huntsville staatsgevangenis

    Paardendierenarts en docent aan de Universiteit van Pretoria, Zuid-Afrika

    Drie jaar werkervaring bij dierenartsencentrum Noordwolde

    Sinds 2013 Paardengebit Dierenarts Sanne Journée

    Sinds 2014 erkend gebitsverzorger bij NVVGP

    Begin 2018: geslaagd voor voedingsconsulent Paard

    April 2024 PhD gehaald aan de Universiteit van Gent

    Veelgestelde vragen

    Behandel je ook bij mensen thuis of op pensionstallen?

    Helaas stop ik met visites rijden naar klanten wegens teveel drukte. Wel is behandeling mogelijk bij mij thuis in Wyns voor bestaande klanten en een deel van de specialistische verwijzingen. 

    Behandel je ook Shetlanders en Falabella’s?

    Jazeker, echt alle paarden. Mijn behandelbox kan ik zelfs aanpassen voor hele kleine pony’s. Dus groot en klein zijn welkom. Ik behandel trouwens net zo gemakkelijk zebra’s, ezels, volbloeden, trekpaarden, Quarters en IJslanders. Had ik koeien, alpaca’s en de Nijlgau al genoemd? Van sportpaard tot recreatiepaard of -pony, alles zie ik voorbij komen.

    Wat is het voordeel van jouw praktijk?

    Het is schoon, ruim, verwarmd in de winter en gekoeld in de zomer. Dat is fijn voor mij. Voor de klanten heb ik koffie, thee of cappuccino en een stoel. Maar het belangrijkst is het paard. Deze staan vaak in de behandelbox alsof ze hier wekelijks komen, met mijn eigen paarden rustgevend in de buurt.

    Moet je altijd verdoven?

    Ja, wel om te behandelen. Ik werk met elektrische apparatuur waarmee ik nauwkeurig kan werken, maar waarbij ik wel wil dat het paard zijn hoofd écht stil houdt. Dat kan alleen als ik verdoof. Een oppervlakkige controle doe ik zonder verdoving Dan krijg je vaak al een goede inruk. Wanneer ik verdoof voor een behandeling probeer ik wel zo licht mogelijk te verdoven zodat een paard ook snel weer wakker is na de behandeling.

    Is sederen ook pijnstillend?

    Het is bewustzijnsverlagend. Als ik ze injecteer in de bloedbaan, zijn ze heel snel suf en weten ze naderhand niet meer wat er gebeurt. Als een paard het er niet mee eens is, kan hij door sedatie ‘heen breken’, met andere woorden: hij is niet volslagen hulpeloos. Dat vind ik prettig om te weten. Voor pijnlijke ingrepen geef ik apart lokale verdoving bij op de bewuste plek.

    Wat mag jij als dierenarts wat een 'gewone' gebitsverzorger niet mag?

    Gebitsverzorgers mogen alleen sedatie via de mond geven welke de eigenaar bij de dierenarts kan halen. Er zijn ook hele goede niet-dierenartsen die gebitsverzorging bij paarden doen en met dierenartsen samen werken. Zij kunnen heel goed problemen inschatten en gebitten uitbalanceren. Maar zij hebben ook een aantal beperkingen van wat ze wettelijk mogen en zullen dan doorverwijzen. Elke handeling die door weefsel heen gaat, zoals (wolfs)kiezen en (melk)tanden verwijderen mag alleen door dierenartsen uitgevoerd worden.

    Hoe kun je zien of een paard pijn heeft aan zijn gebit?

    Daar zijn meerdere indicaties voor. Propjes maken van het ruwvoer en dat weer uitspugen, is een duidelijk symptoom. Lange vezels in de mest: dan is er zéker wat aan de hand. Maar ook langzamer eten. Zuur gedrag als je komt voeren als hij dat anders nooit deed. Vieze geur uit de mond. En de wortelproef: als je paard een flinke winterwortel niet met zijn voortanden wil afhappen, of daar moeite mee heeft, kan er wat aan de hand zijn.

    Kan een gezond paard niet gewoon zelf zijn gebit goed houden?

    Ja, dat zou je denken. Een wild dier moet zichzelf kunnen redden, toch? Maar ook in de natuur gaan paarden dood aan gebitsproblemen. Heel lang laten ze niet merken dat ze last hebben. Maar uiteindelijk worden ze mager, kwetsbaar en gaan ze dood. Zelfs al hebben ze daar vaak meer variatie in hun rantsoen.

    Hoezo leidt een slecht gebit tot rijtechnische problemen?

    Ook als er bitloos wordt gereden, werkt een zere paardenmond door in het hele lijf van je paard. Hij kan zijn hoofd kantelen, of niet lekker ontspannen. Ook mensen met langdurige kiesproblemen gaan scheef lopen. Sommige paarden gaan staken of slecht inbuigen. Vooral bij jonge paarden gebeurt er nog zoveel in dat gebit dat je moet opletten, ook zij kunnen andere symptomen gaan vertonen door door pijn in de mond.

    “In 2017 heb je voor het eerst mijn Fries Twirre behandeld, omdat ze al een tijdje problemen met haar gebit had. Omdat Twirre elektrisch behandeld en gesedeerd moet worden en jij dit beide doet ben ik bij jou terecht gekomen. Ik had goede verhalen gehoord over jou en zo heb ik het zelf ook ervaren. Je bent heel eerlijk, legt duidelijk uit wat er aan de hand is en hoe je het wilt behandelen, en je bent duidelijk over de kosten. Dat is fijn. Met Twirre gaat het nu heel goed. Er zijn uiteindelijk 2 kiezen verwijderd door jou en een collega. Twirre heeft elk half jaar een controle en evt. een behandeling. Ze eet veel beter, draait geen proppen meer en ze heeft geen last meer van haar mond met het rijden. Zo blij mee!”

    Jannet van der Veen

    Gebruik gerust Whatsapp:

    (06) 41 31 35 82

    Stuur een e-mail

     

    Geopend:

    Ma – vrij: 8:00 – 18:00 uur

    Tergracht 2a
    9091 BG Wyns